„Tymoteuszu, drogi synu, funkcjonujesz w rzeczywistości, która chciałaby narzucić Tobie swój sposób myślenia, swoje zasady, swoje normy, ale nie bój się, bo jesteś wystarczająco dobry, aby zmieniać tą rzeczywistość, bo masz w sobie potencjał, aby pokonać wszystkie przeszkody. Musisz mieć odwagę do pokazania tego, kim jesteś i jaki jesteś. I nie czekaj, z dojdziesz do pewnego poziomu, bo w oczach tego świata nigdy nie będziesz wystarczająco dobry, a w swoich własnych, kiedy będziesz kierował się wstydem, nigdy nie będziesz wystarczająco gotowy…”

„Nie przyklepuj tego, co jest niewłaściwe. Nie udawaj, że rzeczy dzieją się właściwie. Nie udawaj, że wszystko jest w porządku, kiedy w porządku nie jest. Nie nazywaj zła dobrem, a dobra złem…”

"Czyż nie jest tak, że my w naszych kościołach i w naszej chrześcijańskiej wierze, miłość sprowadziliśmy do zaspokajania potrzeb, do reagowania wtedy, kiedy jest jakiś kłopot czy problem?... A co z codziennością? A co z codziennym życiem?..."

„Bo niebo jest wtedy, kiedy wiemy z kim tam będziemy i jakimi tam będziemy…”

„Być może w swoim zaangażowaniu czujesz się sfrustrowany, zniechęcony. Chcę Ci powiedzieć, że Chrystus przychodzi do Ciebie, wychodzi Tobie naprzeciw i pyta: 'Czego szukasz? Kogo szukasz?' Albo może popełniłeś błąd, zrobiłeś coś źle. Chrystus staje przed Tobą i pyta: 'Miłujesz mnie?'...”