„Jeśli uważamy, że nasza wiara jest gwarantem komfortu i spokoju, to być może mijamy się z istotą wiary. Bo wiara to ZAUFANIE. A ufasz nie po to, aby było tobie wygodnie, ale ufasz po to, aby być w miejscu, w którym być może tobie nie będzie wygodnie. Wiara to postawa, która przygotowuje nas do bycia w miejscu, które nie jest ani bezpieczne ani komfortowe…”

„Jesteśmy sformatowani. Mamy pewnego rodzaju oczekiwania, jak to powinno wyglądać, jak tamto powinno wyglądać. I nawet jeśli jest to nasze pierwsze doświadczenie, to my już przewidujemy jakie ono będzie...”

„Co to znaczy, że Boża obecność jest dla mnie czymś najistotniejszym? Czymś o czym powiem: ‘Jeśli Ciebie, Boże, nie będzie, to nie każ mi zaczynać nowego dnia! Boże, jeśli miałoby Ciebie zabraknąć, to proszę spraw, aby poniedziałek nigdy nie nadszedł’...”