„Gdyby Chrystus narodził się jak przystało na króla? Gdyby przy tym działy się cuda, które zadziwiłyby cały świat: aniołowie usługiwaliby jak akuszerki, groby by się otwierały, ziemia by się trzęsła, ludzie byliby uzdrawiani? Gdyby narodziny Chrystusa były narodzinami króla? Czy całe przedsięwzięcie nie byłoby prostsze? Nie łatwiej byłoby zdobyć świat? Nie łatwiej byłoby dotrzeć do ludzi? Nie łatwiej byłoby przekazać Dobrą Nowinę?...”

„Tak jak służba, jak wiele innych rzeczy, tak modlitwa, tak nasze trwanie przed Bogiem, nie jest samotną wędrówką. Potrzebujemy siebie! Jak wstajecie rano, idziecie do pracy, do szkoły, gdziekolwiek… Nie możecie iść sami! Potrzebujemy siebie. Bo modlitwa to wydarzenie Kościoła!...”

„Co to znaczy, że Boża obecność jest dla mnie czymś najistotniejszym? Czymś o czym powiem: ‘Jeśli Ciebie, Boże, nie będzie, to nie każ mi zaczynać nowego dnia! Boże, jeśli miałoby Ciebie zabraknąć, to proszę spraw, aby poniedziałek nigdy nie nadszedł’...”

„Bo prawdziwa miłość, bo prawdziwie oddanym jest ten, kto życie kładzie swoje za przyjaciół. Bo w byciu Kościołem, byciu ze sobą, w byciu ludem bożym nie chodzi o to, kto ma rację. Racja jest zawsze po stronie Boga! Nie chodzi o to, kto ma słuszność, bo słuszność jest zawsze po stronie Boga! Ale chodzi o to, kto potrafi stanąć i otoczyć ochroną, opieką drugiego człowieka...”

„Z Bogiem nie jest tak, że chodzi o to, żeby było prosto i najłatwiej. Z Bogiem jest tak, że chodzi o to, żeby było dobrze i skutecznie! I nie dotyczy to tylko i wyłącznie wyprowadzenia narodu izraelskiego z ziemi egipskiej, nie chodzi tylko o to, jak Bóg prowadził swój naród, ale spójrzcie na swoje życie. To te najtrudniejsze chwile w konsekwencji przynoszą najwięcej błogosławieństw. To te najtrudniejsze chwile, doświadczanie Bożego prowadzenia właśnie w tych zmaganiach, staje się naszym najmocniejszym świadectwem, naszym najmocniejszym przesłaniem...”