„O kim zwykle myślimy, że jest szczęśliwy? Pozwoliłam sobie napisać „antybłogosławieństwa” czyli to, jak świat rozumie szczęście: Błogosławieni bogaci, albowiem rządzą królestwem, jakie sami stworzyli. Błogosławieni uodpornieni na smutek i ślepi na ból innych, albowiem nie potrzebują pociechy. Błogosławieni silni i wpływowi albowiem oni zdobywają sobie sami swoje dziedzictwo. Błogosławieni przekonani o swojej zawsze słusznej racji, albowiem oni już się nasycili. Błogosławieni nieugięci w egzekwowaniu prawa albowiem nie doświadczają niepewności. Błogosławieni nieświadomi siebie, albowiem nie muszą się przejmować Bogiem. To jest lustrzane odwrócenie tego, o czym czytamy w Kazaniu na górze w tzw. ośmiu Błogosławieństwach...”