„Chcemy kogoś, kto spłaci nasze długi; kto wyrwie nas z nieciekawego miejsca, w którym się znaleźliśmy. Natomiast Jezus przychodzi w bezbronności… Nie ma siły mięśni, nie ma siły wojennego oręża, nie ma siły argumentów – jest siła delikatnej bezbronności…”

„Historia z Ukrainy: pamiętam pewną głęboką dyskusję teologiczną, przy stole pewnego pastora, o tym czym jest prawdziwa miłość. A w międzyczasie bardzo skromna, cichutka żona tego pastora powyciągała z szafek, co mogła, wszystko co znalazła w domu do jedzenia, i przekształciła to w ucztę dla nas, dywagujących o tym, czym jest prawdziwa miłość…”

„Wiele nas kosztuje, żeby komuś przebaczyć, bo mamy głęboko zakorzenione własne poczucie sprawiedliwości, ale łaska Boża nie jest sprawiedliwa, w naszym rozumieniu tego słowa…”

„O kim zwykle myślimy, że jest szczęśliwy? Pozwoliłam sobie napisać „antybłogosławieństwa” czyli to, jak świat rozumie szczęście: Błogosławieni bogaci, albowiem rządzą królestwem, jakie sami stworzyli. Błogosławieni uodpornieni na smutek i ślepi na ból innych, albowiem nie potrzebują pociechy. Błogosławieni silni i wpływowi albowiem oni zdobywają sobie sami swoje dziedzictwo. Błogosławieni przekonani o swojej zawsze słusznej racji, albowiem oni już się nasycili. Błogosławieni nieugięci w egzekwowaniu prawa albowiem nie doświadczają niepewności. Błogosławieni nieświadomi siebie, albowiem nie muszą się przejmować Bogiem. To jest lustrzane odwrócenie tego, o czym czytamy w Kazaniu na górze w tzw. ośmiu Błogosławieństwach...”