„Mam marzenie… Marzę o tym, aby któregoś dnia nad Krakowem w niedzielny poranek jedynym słyszalnym dźwiękiem był dźwięk uwielbienia dla Boga. Mam marzenie, że któregoś dnia ludzie będą mieli dla siebie więcej cierpliwości niż złości. Że któregoś dnia ludzie będą mieli dla siebie więcej wrażliwości niż obojętności, że będą mieli więcej zrozumienia niż niezgody. Mam marzenie, że któregoś dnia ludzie będą mieli dla siebie więcej pokoju niż konfliktu, więcej dobra niż pogardy, więcej zaufania niż niepewności, więcej pokory, niż cynizmu…”

„Ty doskonale wiesz, w jakim aspekcie swojego życia trzymasz Boga na dystans…”

„Miłość nie jest obowiązkiem!...”

„Listopadowy wczesny poranek 1999 roku. Zimno, mokro, smutno. Przyjechaliśmy z Ilonką pociągiem na krakowski dworzec PKP, niestety brudny i nieprzytulny, jak chyba wszystkie polskie dworce. Ale co tam. Najważniejsze, że już jesteśmy na miejscu. Teraz tylko szybko do domu, wykąpać się, odespać zaległości. Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Nagle w brudnym, mrocznym kącie przejścia podziemnego zauważam przytulonego do kaloryfera, drżącego z zimna mężczyznę. Tuli swoją nieogoloną twarz do pomalowanych na brudno żółty kolor żeberek kaloryfera. Cały drży, a po policzku spływa mu łza…”

„Możesz powiedzieć: 'Boże, zajmij się moim sąsiadem… zajmij się tą sąsiadką, co mnie obmawia'… Ale chcę Ci powiedzieć, że Bóg i tak nie zmieni zdania i Ci powie: 'Ale ja u Twoich drzwi stoję i kołaczę! Stoję przed twoim sercem i przed twoim domem'…”